İyi ve Kötü

Nietzsche’nin Ahlakın Soykütüğü kitabında  muhteşem bir “iyi insan, kötü insan tanımı” çıktı karşıma. Açıkçası tanım toplamda 2-3 sayfada ancak şeklini buluyor ama kendi cümlelerimle özetlemem gerekirse:

“Kötü insan kendisinin iyi olduğunu düşünmek için bir kötüye ihtiyaç duyan insandır, yani ancak kendince kötünün karşıtı olması ve düşmanını kötülemesi durumunda kendinin iyi olduğunu olumlayandır. İyi insan kendinden iyi olandır, kötüyü ancak kendinden yola çıkarak bulandır. Önce kendinsin iyi olduğunu düşünüp, düşmanında kendisindeki iyiliği bulmaya çalışan, bulamadığı yere kötü diyen,  yani iyi olduğunu olumlamak için kötüye ihtiyaç duymayandır”

Varoluşumuz bazen iyi bazen kötüdür, çünkü süreklilik halindedir ve saf iyi ancak Mükemmelde olabilir, yani olamaz. Ama ruhumuzun iyi yönlerini geliştirmek, kendinde iyiye yaklaşmak her daim mümkündür. Örneğin bir insanı, sırf kötüleyip kendinize iyilik çıkartmaya, kendi iyiliğinizi, hem kendinize  hem de çevreye olumlamaya çalıştığınız anlarda, karşınızdaki insanın bununla bir ilgisi yoksa bilin ki aslında kötü olan sizsiniz ve aslında iyi olan karşınızdaki. Bu bilgi sizi iyiliğe götürebilir, özgürleştirebilir. Bu yüzden değil midir hangi ideolojiden, hangi dinden olursa olsun bir insan dedikodu yapıp sürekli birilerini kötülüyorsa tüm kalbimizle o insanın aslında kötü olduğunu duyumsamamız ve çevresiyle ilgilenmeyip sadece kendisinden perspektifle hayata bakan insanları her daim iyi olarak bilmemiz… 

Bir siyasal parti ve o siyasal partiye gönül verenler, karşıt olduğu ideolojiyi kötüleyip kendilerini iyi mi gösteriyorlar, yoksa size kendi perspektiflerini karşıta ihtiyaç duymadan mı anlatıyorlar bir gözlemleyin,  işte neyin iyi olup neyin kötü olduğuna kendiniz karar verin. Bir kez olsun bir dindar (ülkemizde) yaptığınız eleştiriye “ama CeHaPe “ demeden, bir faşist “ama Kürtler” demeden cevap verirse bilin ki o, o eleştirdiğiniz konuda iyi bir insandır, ama iyi olduğunu belirtmek için kendisine bir kötü yaratıp karşıtı olmaya çalışıyorsa bilin ki kötüdür, gerçek kötüdür.