Aristoteles, “Atinalıların
Devleti” kitabında, demokrasiye dair şimdiye kadar yapılmış en eski ve en güzel
methiyelerden birinde şöyle der:
"Atinalılar bu
tercihlerinde [Demokrasiyi kastediyor] haklı olmalı, çünkü az sayıdaki yetkili
para ve bağışlarla, kalabalıklardan daha kolay yozlaşarak satın
alınabilinirler"
Eğer bizler halen daha demokrasiyi savunacaksak, en azından
demokrasinin tanımının "halkın kendisini yönetecek az sayıdaki yozlaşmaya ve satın
alınmaya müsait insanı seçmesi" demek olmadığını hakkıyla idrak etmeliyiz. Kaldı ki bu tanım tam da Aristotelesin demokrasiyi övdüğü noktanın zıttına düşmektedir.
Bugün, sandığa gidip oy verdiğimiz, meclis üyelerini ve hatta ülkenin Tiranını seçtiğimiz sistemin sadece adı demokrasidir, kendisi değil. Şunu
açıkça görmemiz gerekiyor ki, eğer günümüzdeki oligarşik yozlaşmış düzenin
adına demokrasi demeseydik, bugün demokrasi arayışında bir ulus olabilirdik.
Bizlerin demokratik sistemle aramızdaki en büyük engel, zaten demokratikbir
şekilde yönetildiğimiz algısına kapılmamızdır.
